Typ: Myśliwski Samolot ten powstał na zamówienie Departamentu Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych, które zażądało zbudowania maszyny pościgowej o lepszych osiągach od P-7a. Pierwszy prototyp PZL P-11/I oblatano w sierpniu 1931 roku. Był on napędzany silnikiem Jupiteer VII 9 Asb bez osłon, a później z wąskim pierściem Townenda i owiewkami za cylindrami. Na przełomie lat 1933 i 1934 opracowano udoskonaloną wersję samolotu P-11a, oznaczoną jako P-11c. Samolot ten wystawiono w grudniu 1934 na Salonie Paryskim. Polskie lotnictwo wojskowe zamówiło 175 sztuk tego samolotu. Cena jednego egzemplarza wynosiła 178,5 tys. złotych. Samolot ten z silnikiem Gnome-Rhone 9 Krse o mocy 441 kW stał się wzorcem dla wersji P-11f budowanej później na licencji w Rumunii.
We wrześniu 1939 roku w polskim lotnictwie wojskowym znajdowało się 165 myśliwców P-11, z czego 130 w jednostkach bojowych, 30 w remontach i 5 w rezerwie. W Brygadzie Pościgowej było 31 egzemplarzy P-11c i 13 P-11a, w lotnictwie armijnym zaś 79 P-11c i 7 P-11a. Samoloty te w porównaniu z myśliwcami niemieckimi Me-109E, były wówczas przestarzałe. Prędkość lotu miały mniejszą aż o 185 km/h, natomiast w walce kołowej wykazywały przewagę. Piloci polscy odnieśli na nich szereg zwycięstw.
Dane taktyczno techniczne
Konstrukcja: jednomiejscowy górnopłat o konstrukcji całkowiecie metalowej, podwozie klasyczne stałe, dwugoleniowe
Napęd: silnik gwiazdowy, sprężarkowy Bristol Mercury VI S/2 o mocy 474 kW
Uzbrojenie: 2 lub 4 karabiny maszynowe 7,7 mm w skrzydłach
Długość | 7,55 m | Rozpiętość | 10,72 m | Wysokość | 2,85 m | Masa własna | 1147 kg | Masa całkowita | 1590 kg | Prędkość maksymalna | 390 km/h | Prędkość wznoszenia | 12,4 m/s | Pułap normalny | 8040 m | Zasięg | 810 km |
|